Nowa Ziemia.

LadyPauline26

Wrócę na moment do miliarderów... Miliarder jest miliarderem przy kimś kto nie ma tyle co on, a przy całej planecie bogatych jego majątek nic by nie znaczył ale to ich problem...
A ja się kiedyś zastanawiałam czy nie ma jakiś wymiarów równoległych (nie śmiać się proszę - mała byłam) takiej np. identycznej Ziemi gdzie jestem druga JA i robię dokładnie to samo co teraz czyli pisze posta bez sensu...

Chihiro

Kiedyś słyszałam teorię, że są miliardy, a właściwie to nieskończoność takich równoległych światów i w każdym dana osoba zmienia się choćby o drobny szczegół, albo całkowicie się różni od nas. Ale ja tylko tak słyszałam.

LadyPauline26

Ja nie słyszałam tylko sobie wymyśliłam...

Nahya

Ale taka teoria faktycznie istnieje.

LadyPauline26

Byłam inteligentnym dzieckiem... Razz

Nahya

Byłaś? Więc już nie jesteś?

LadyPauline26

Już dzieckiem takim małym nie jestem...
Mądra zaś nadal.

emilka

Co do nowych planet to najbardziej nadaje się Mars.Tylko, że za 5 miliardów lat Ziemia wyjdzie z bezpiecznej strefy i zostanie zniszczona przez Słońce, a potem zniknie Mars.Gdybyśmy odkyli nowe planety, poza zasięgiem tego Słońca trzeba by było najpierw tam dolecieć.Słowem, trzeba z dać sie na los i spłonąć razem z Matką Ziemią.

Ezio

Jakby to ująć, nie ma co gdybać

Pożyjemy zobaczymy

mudancicha

A ta "Nowa Ziemia" to pewnie po to, by móc niszczyć kolejną planetę Razz

wk63

No wreszcie temat dla mnie! Zawsze interesowałem się tymi sprawami. Jestem pewien, że jeśli ktoś złożyłby mi propozycję przeniesienia się na Nową Ziemię to bym nie odmówił. Miejmy nadzieję, że kiedyś trafi się nam coś tak pięknego jak Pandora z "Avatara".

-Will-

Inne planety zdatne do osiedlenia... jak dla mnie to marzenie. Już od dawna interesuję się kosmosem, istotami pozaziemskimi itp.. Dlatego tez bardzo wciągnęły mnie Star Wars, Star Trek oraz Mass Effect. Fajnie byłoby spotkać rasy, które rozumiały by nas i stworzylibyśmy "galaktyczną społeczność". Co do 'Nowej Ziemi" to jestem za. Fajnie byłoby zamieszkać na innej planecie, ale wtedy musieliby zastosować lepszą technologię, żeby nie zanieczyścić tak bardzo otoczenia.
Coś dla przykładu

[link widoczny dla zalogowanych]

will_zwiadowca

Z chęcią bym zobaczył inne planety godne zamieszkania. Gdyby mi się spodobało mógłbym na którejś zamieszkać.

nicia111

Ja bym mogła tam pojechać, żeby zrobić mapy tych terenów, ale raczej bym tam nie zamieszkała.

MLipharDYT

Krzychucr

Ja bym na pewno nie zamieszkał na "Nowej Ziemi".

Czekolada-Tano

Czyli co, sfajczyłbyś się na tej starej?

LadyPauline26

Stwierdziłam, że poszukam jakiegoś tematu, który został kompletnie zapomniany i znalazłam... Akurat taki, który idealnie wpasowuje się w tematykę książek, które obecnie czytam, więc mam aż nadto przemyśleń, żeby się tutaj wypowiedzieć. Tylko na początek odetnę się może od tych bzdur, które wypisywałam sześć lat temu. Ja sama wiem, że to nie było na poważnie, ale muszę przyznać, że nie da się tego wyłapać i brzmię po prostu jak - nie szczędząc brzydkich słów - nadęty buc. Trochę to żenujące, dlatego zapomnijmy, jakim byłam kretynem bez umiejętności stosowania sarkazmu i przejdźmy do konkretów.
*** *** ***

Jak chodzi o wszystkie tematy eksplorowania kosmosu, to żeby jakkolwiek się nad tym zastanawiać, muszę zawsze odcinać się kompletnie od wszelkich praw prawdopodobieństwa. Bardzo lubię zastanawiać się nad takimi rzeczami jak rozmiary wszechświata itd., ale wiem dobrze, że nie jestem w stanie pojąć tego nawet w minimalnym stopniu, bo mój umysł automatycznie modyfikuje skalę kosmosu do takich wartości, jakie umie jeszcze pokazać. Dlatego zakładam tutaj, że żyjemy w roku X, mamy niesamowitą technologię, a nową, zdatną do życia planetę już odkryto i... no właśnie. Skolonizowano.

Jestem pewna, że nie byłabym w stanie zostać kimś w rodzaju pioniera, który badałby to miejsce i nadstawiał dzielnie karku za całą rasę, sprawdzając, czy to duże włochate zwierzę to drapieżnik, czy roślinożerca i czy smakują mu ludzie. Wielkiego doświadczenia z sf nie mam, ale te kilka książek mi wystarczyło, żeby uwierzyć, że istnienie planety, na której nikt nas nie chce unicestwić jest praktycznie niemożliwe. Umówmy się... jestem po prostu tchórzem. Co prawda mam lekką obsesję na punkcie zdobywania wiedzy o faunie, florze i geografii, ale wolałabym to robić w momencie, kiedy wyjście poza bezpieczny bunkier na spacer nie będzie się kończyło na łóżku szpitalnym albo w trumnie. Czyli raczej na kilka lat po pierwszym lądowaniu i wybudowaniu nowych osad.
Trudno mi natomiast stwierdzić, czy odczuwałabym jakąś szczególną tęsknotę za Ziemią. Może za domem i swoim miastem tak. I za Krakowem. Ale poza tym raczej wątpię, żeby obudziły się we mnie specjalnie głębokie sentymenty, bo jeśli się nad tym tak bardzo poważnie zastanowić, to ja nie znam nawet mikroskopijnego ułamka tej planety. Nie wiem, jak się nazywa ulica równoległa do tej, na której mieszkam, a co tu dopiero mówić o innych miastach, krajach i kontynentach. Ciężko chyba płakać za czymś, czego się w gruncie rzeczy nie poznało. Nie jestem osobą, która lubi zwiedzać świat i odkrywać nowe miejsca na własną rękę ani nawet podróżować po okolicy, więc moje przeniesienie na nową planetę pewnie wynikałoby z tego, że stara już się do mieszkania nie nadaje. Albo nie wiem... poleciałabym tam/teleportowałabym się w celach zarobkowych, gdyby to było coś normalnego. W innym wypadku przenoszenie się w inny fragment kosmosu wydaje mi się niepotrzebne tak samo jak przeprowadzanie się do innego miasta. Przynajmniej takie jest moje myślenie na ten moment. (I oczywiście wiem, że tęsknota obejmuje też widok znajomego nieba, zapachy, smaki, rośliny itp., ale to dla mnie nadal co innego niż tęsknienie za Ziemią jako całością. Chociaż czuję do niej coś w rodzaju... z braku określeń powiem, że "planetarnego patriotyzmu".)

Zresztą. Całe moje pisanie w tym temacie to tylko spekulacje i próba ujęcia w słowa TAKIEGO ogromu myśli, który w związku z takimi akademickimi dyskusjami mam w głowie. Szczerze mówiąc nie do końca lubię taki klimat fantastyki naukowej, który automatycznie się dookoła tego tworzy i wolę myśleć o podobnym scenariuszu jako o elemencie codzienności. Bez bitwy na lasery, kosmitów i wymykającej się spod kontroli sztucznej inteligencji. Zwykłe życie - tylko gdzie indziej i na, zapewne, kompletnie innym poziomie technologicznym. (Jakkolwiek fascynujące by to nie było, wolę patrzeć na sprawę jak na coś, co po prostu przyszło naturalnie razem z rozwojem cywilizacji. Życie; nie scenariusz powieści/filmu.)

Kurczę... fajnie by było, jakby wyszła tutaj z tego dłuższa rozmowa, bo wtedy byłoby łatwiej uporządkować swoje poglądy. Piszcie, jeśli ktoś chętny, bo bardzo chętnie się dowiem, co na ten temat sądzicie. Ode mnie to tyle, bo naprawdę nie mam pojęcia, co jeszcze dodać, żeby nie wyszedł z tego wieloakapitowy esej :3.