Twoje zdanie

Minnos

Ja tą książkę przeczytałem w jeden dzień, tak mnie zainteresowała. Teraz zaczynam czytać dopiero 5 część.

TĘ! TĘ! TĘ!!!
W BIERNIKU NIE WOLNO PISAĆ "TĄ"! TO JEST NIEDOPUSZCZALNE! PISZE SIĘ "TĘ"!!! Forma "tą" w bierniku jest dopuszczalna tylko w mowie potocznej. Odmienię wam, tak dla ułatwienia.

M. TA
D. TEJ
C. TEJ
B. TĘ
N. TĄ
Msc. TEJ
W. TA

LICZEBNIKI PORZĄDKOWE PISZEMY Z KROPKĄ, SŁOWNIE, CYFRAMI RZYMSKIMI ALBO Z MYŚLNIKIEM - KOŃCZĄC SŁOWNIE! KIEDY DO WAS TO DOTRZE?!

Drogie istoty, ja nie mam pojęcia, skąd wy bierzecie te herezje, ale radzę usunąć facebooka.
Już przestałam pozdrawiać heretyków,
P.

Ran-Koshi

Mnie się wszystko podobało. Jednak najbardziej ten cytat, który po prostu kocham.
"Nieco na uboczu, owinięty zielonoszarym płaszczem, z twarzą na pół przyciemnioną stał Halt. I uśmiechał się." Wink

)

yoxian

Mnie zwalił z nóg ten sam cytat, który napisała Ran-Koshi.

PS. Mam klawiaturę bez polskich znaków.

Masz hipenowoczesną klawiaturę. Nie dość, że nie ma polskich znaków, to przecinków - też, a kropki są tylko od czasu do czasu. A tak poza tym, ustawienia języka są na pasku zadań (w przypadku Windowsa 8 - włącz Pulpit, w przypadku posiadania czegokolwiek od Apple - wiedz, że jesteś pod nieustanną kontrolą i polskie znaki ci nie pomogą).
P.

MacNeil

Wiadomo, ulubiony cytat został podany z milion razy, więc nie piszę,_ale podpowiem,_że powyżej.
Pościg za kalkarami i warta Willa przy kamiennych fletniach były dość nużące, a szkolenie Willa przez Halta było jednym z ciekawszych wątków poruszonych w książce.

Pomiędzy zdaniami składowymi stawiamy przecinki, także w przypadku zdań współrzędnie złożonych wynikowych. I słowo "nudzące" brzmi przeokropnie, zwłaszcza, z literówką na początku.
P.

lemrak

Mnie najbardziej się podobało, jak Horace mógł odegrać się na swoich prześladowcach.

m.

Żmiju, ale przecinek to już mogłaś dopisać przy poprawianiu.

P.

unigma

Najpierw trzeba wreszcie czasu zebrać, żeby przeczytać tą książkę Smile

TĘ! Wstrętne dzieci kaleczące swój ojczysty język! Jak zacznę banować za "tą" w bierniku w pisowni, to pożałujecie. Jakbym nie pisała długiego wywodu kilka postów wcześniej. Oto kolejny dowód na bezsensowność tego tematu. Nikt go nie czyta, tylko co chwila ktoś inny wypisuje bzdury.
P.

PS. Zostawiam niepoprawną formę, żebyście zrozumieli. Może to dotrze.

Halt1998

Dla mnie też trochę monotonne było to z kalkarami...
Ale zainteresowało mnie bardzo, że wszystko było tam opisane wyposażenie, jak się uczył, pomyłki itp.

Nie pytajcie mnie, o co chodzi w tym drugim zdaniu, ja tu tylko sprzątam.
P.

Ksssa

Ogólnie najbardziej zastanowił mnie fakt, że Halt pozbawił Gilana konia, a następnie wysłał Willa do Redmont. Dopiero po przeczytaniu serii i powtórzeniu tego fragmentu stwierdziłam, że Halt bardzo dobrze wiedział, że to jego ścigają kalkary i sam chciał je zabić. By chłopakom nic się nie stało. Lekko się przeliczył, ale grunt, że jednego zabił. Szczególnie, że jak to mówili wcześniej ile potrzeba ludzi by zabić takiego stwora to i tak było C O Ś. Potem zjawił się Will i wiemy jak to wyglądało.

To takie moje spostrzeżenie, które niedawno odkryłam.

Will11

Ciekawi mnie to jak doszedł Gilan do obozu Duncana. Było tam coś o tym, że zabrał jakiś prowiant? (Dawno nie czytałem zwiadowców a w szczególności 2 części)

Ksssa

No ludzie bez przesady! Oczywiście, że mieli prowiant jeszcze z podróży do Celtii, albo znalazł w lesie (upolował - to jakieś poziomki znalazł). Czy to ważne? Może Flanagan niech pisze kiedy idą do wc jeszcze -,-

Will11

No dobra, dobra wyluzuj Wink

dami3245

Dobra nie czepiajmy się tak szczegółów. Po prostu Will11 dawno czytał książkę i zapomniał. Mi najbardziej jak dotychczas ( przeczytałem 9 rozdziałów 1 części) podobał mi się wybór przyjaciół Willa na termin do Mistrzów Sztuk, zaś najmniej podobał mi się fragment , w którym Will chciał odczytać co zapisane było na kartce , którą Halt pozostawił na biurku Barona .

GAROT

Tak, te polowanie na kalkary były nudne, ale cała książka jest bardzo dobra Wink

Katarina13

Jak zaczęłam czytać rozdział, w którym to Horace odgrywał się na prześladowcach, po prostu załamała mnie naiwność Will'a... Jak mógł nie zauważyć groźnych min, oraz kija i worka trzymanych w ręce... Ja bym się skapnęła o co mniej więcej chodzi Smile

kokosmx

Moim zdaniem książka dobra oceniam na 8/10, bo miejscami nudna, np. opis polowania na kalkary

AlyssMainwaring

Szczerze mówiąc, to czytając ten wstęp zastanawiałam się o co chodzi - "Nie ma tu przecież ani słowa o tym chłopcu, jak mu tam, Willu, o którym napisano w 'streszczeniu' na okładce!" - myślałam. Jednak kiedy już przeszłam przez, na początku nieco nudnawy wstęp o Morgarathcie, moje oczy przeczytały piękną opowieść o przyjaźni, oddaniu, szlachetności, a nawet miłości. Jednego dnia przeczytałam pierwsze dwie części i żałowałam, iż nie mam przy sobie więcej. Ogólnie rzecz ujmując, książka bardzo ciekawa i nie mogę się doczekać 12 części Very Happy

Sorry, że w pewnym momencie tak dziwnie pisałam, ale nie mogłam się powstrzymać xD.

CosmicOfLeo

według mnie najlepszą chwilą była walka z kalkarami !

zupaztrupa97

Pierwsza część jest wspaniała. Podobał mi się najbardziej jak Will próbował zobaczyć tę kartkę którą baron dostał od Halta. I jeszcze przyjemnie mi się czytało o pierwszych dniach Willa u Halta i o tym jak pierwszy raz dosiadał konia Smile

Chrristello

Książka doskonała pod niemal każdym względem. Uwielbiam do niej wracać, przypominać sobie chłopięce lata Willa. Z początku wahałem się, że będzie to książka w stylu "Władcy Pierścieni", ale pierwsze strony rozwiały moje wątpliwości. Ciekawa, dynamiczna fabuła sprawia, że ta książka może być czytana za równo przez dzieci, jak i przez młodzież, a nawet dorosłych. Moja ocena: 8/10

LadyPauline26

Co do posta powyżej: ocena 8/10 chyba nie jest całkiem bliska doskonałości Very Happy

Tak czy inaczej z perspektywy czasu, jak zastawiam się nad całą serią, chyba ten tom był najlepszy ze wszystkich. Co prawda świat nie był jeszcze idealnie dopracowany i niektóre rzeczy poznajemy dopiero później, ale... no sama nie wiem. Nie mam się do czego przyczepić Very Happy

Wiem, że dużo osób narzekało na nudną podróż koło Kamiennych Fletni, ale nawet ten fragment uważam za ciekawy. (Poza tym słabości Halta, były jeszcze wyjątkiem, a nie regułą Very Happy

). Także, osobiście uważam, że tom jest najlepszy, chociażby dlatego, że rozpoczął ciekawą serię i mam do niego wielki sentyment.
Kwadratowy

A piszę o tym jeszcze raz bo:
Sporo moich postów pojawiło się jak forum jeszcze żyło (chociaż dopiero zaczynało się rozkręcać) i off top był po prostu kosmiczny, więc w sumie mało kto mówił treściwie o samej książce (chociaż czytam to z rozczuleniem i myślę, że gdyby nie takie rzeczy, forum by nie zaistniało Very Happy

).

(Tak swoją drogą, to gdyby kogoś dziwiło, że tworzę takie długie posty, to robię to dlatego, że trzeba w jednym zawrzeć wszystkie swoje opinie i refleksje "albowiem gdyż" nikt już nie podejmuje dyskusji i chyba mało kto czyta cudze wpisy... Więc jakbym miała czekać, aż ktoś mi odpowie i temat się rozkręci, zapomniałabym co chcę powiedzieć).

Lunatyk

Mi się podobało jak Will dostał Wyrwija Smile

Werak

Jedna z moich ulubionych części

Wprowadziła mnie w świat zwiadowców i zapoznała z Haltem

Oprócz prologu, nic mnie w niej nie nudziło. Moimi najulubieńszymi fragmentami są Dzień Wyboru, zdobywanie kartki (zwłaszcza finał

),Halt walczący z kalkarami i opowieść o ojcu Willa (chociaż w 11. części jest lepsza)

Rangal

Podoba mi się część, w której Halt opowiadał Willowi o jego ojcu. O tym jak go poznał i co Daniel dokonał.

BraveArcher

Ogólnie książka mnie zaciekawiła Smile

To dzięki niej nadal czytam serię ,,Zwiadowców''. Najbardziej podobał mi się fragment pod koniec książki jak Will zrezygnował ze Szkoły Rycerskiej , o której zawsze marzył na rzecz dalszego szkolenia jako zwiadowca pod okiem Halta .

shanti77

Dla mnie ta książka jest zbyt przewidywalna i wszyscy są tu tacy "kryształowi", np. Horacy najpierw Willa gnębił, apóźniej do rany przyłóż.
Największą głupotą było dla mnie polowanie na kalkary, Halt miał ognisko i wiedział, że kalkary są nieodporne na ogień, a go nie użył, tym mnie ta książka totalnie załamała. Te potworki były słabiutkie wystarczyła 1 podpalona strzała, pewnie rycerz z pochodnią mógł je załatwić, kalkary nie powinny instynktownie zbliżać się do ognia, a on sobie stał koło ogniska, lol.