[Bohater] Ragnak

Halt

A ja trochę go nie lubię, bo ciągle się wściekał i był bardzo chciwy, dlatego te wady trochę przyćmiły jego zalety, czyli waleczność i odwaga.

MrCrowley

Dla mnie jest to postać obojętna. W cieniu innych postaci, a przede wszystkim Eraka, w moich oczach nie jest aż taki wyjątkowy. Choć oczywiście cenię go za waleczność i za to, że nie stał jak posąg podczas bitwy i obserwował, tylko walczył razem ze swoimi żołnierzami.

perzu

Był chciwy, to prawda. Mimo to polubiłem go. Nie tylko zgromadził liczną (jak na Skandian) armię, ale też poległ bohaterską śmiercią. Ponadto uratował "tyłki" Willa i Horace'a.

Rexus Maximus

Zgadzam się ze wszystkimi pozytywnymi opiniami. Chciwość jest rzeczą ludzką.

Selethen

Lubię go, choć podobał mi się mniej niż Erak. Był taki jakby poważniejszy. Ale bardzo podobał mi się ten jego szał bojowy w bitwie z Temudżeinami.

xneogothicx

Na plus:
-Skandianin - Wikingowie to jedna z moich ulubionych nacji, po za tym Skandianie mi się kojarzą z krasnoludami (zapewne przez brody i topory), a krasnoludy to jedna z moich ulubionych ras xD
-jako jedyny zaprezentował Berserkerski Szał Bitewny (oby więcej bitew z udziałem Skandiańskich Berserkerów xD)

Na minus:
-zbyt poważna postać... (ale to pewnie przez to, że patrzy się na niego przez pryzmat Eraka... I tu taka mała dygresja jeszcze. Otóż Zoltan Chivay > Erak w kategorii zabawna postać z toporem xD)
-postać epizodyczna

do Lady Pauline 26:
jak przeczytałem, że nie umiesz sobie go wyobrazić od razu mi się przypomniał pewien filmik xD
http://www.youtube.com/watch?v=JglnSrfJtyQ&feature=channel
od 0:55 się zaczyna scenka, o którą mi chodzi

kolejna dygresja:
http://www.youtube.com/watch?v=zKOhzfkCdbY&feature=channel
od 2:15 (ta Elfka mi przywodzi na myśl Gilana, a to coś z czym walczy Wargala xD ktoś się zgadza?)

marogo

Jest spoko. Jego furii żaden człowiek na solo by nie przeżył, ale fajniej by było gdyby przeżył bitwę o jego kraj.

G.

MłodyWilczek100

Moim zdaniem imię, Ragnak pochodzi z mitologii skandynawskiej Ragnnorak- zmierzch.
Ogólnie trochę to do niego pasuję.

Crowley.

Stary zgred, któremu kasa zawróciła w głowie, przez nią z wojownika zamienił się w wapniaka. Erak wspomniał, że kiedyś był wielkim wojownikiem, no w sumie później też jak wpadł w tryb berserkera to pokazał na co go stać. Denerwował mnie tylko tymi podatkami, że na tym dworze tak zgnuśniał i nie wybierał się na wyprawy w celu łupienia. No, ale w końcu był takim królem, więc miał prawo. WERDYKT 5/10 za super sieczkę w bitwie oraz BERSERKERA!

Dragiełło

Na początku go nie lubiłam, ale później, zwłaszcza w czwartej części bardzo mi się spodobał, zwłaszcza jego cudowny szał bojowy

marekmafia2

Zginął bohaterską śmiercią

will_zwiadowca

Ragnak był świetny w bitwie o Skandię. Rąbał wszystkich tym swoim toporem

Bastadian

Według mnie był jednym z najlepszych bohaterów skandyjskich. Jego chciwość i pazerność jednak trochę mnie na porządku zniechęciły do niego lecz później zacząłem go nawet lubić.

Tomcio

To tak jak ja. Też go na początku nie za bardzo lubiłem, ale potem zyskał moją sympatię. Kwadratowy

Kinofin

Śmiechowy... Very Happy

"CZY" SŁOWA W POŚCIE
m.

Alia11

kokosmx

Mimo chciwości i chęci zemsty polubiłem postać Ragnaka. Zginął jak prawdziwy Skandianin, był waleczny i odważny.

LadyPauline26

Czytając teraz serię znów od początku, zauważyłam, że coraz częściej trafiam na postacie, które mnie najzwyczajniej w świecie denerwują. Wydaje mi się, że dawniej bardzo chciałam przekonać samą siebie i przy okazji innych, że lubię czarne (albo "szare") charaktery, ale teraz jakoś nie mam ochoty podtrzymywać tej iluzji. Co więcej, Flanagan nie jest pisarzem, który opisuje swoich złych bohaterów w taki sposób, że można im współczuć albo czuć do nich sympatię. Najczęściej budzą głównie niechęć.

Nie chcę przez to powiedzieć, że Ragnak był obiektywnie czarnym charakterem, ale jeśli za definicję przyjąć stanie przeciwko głównym bohaterom, to można chyba powiedzieć, że w jakiś sposób wpisuje się w tę kategorię. No męczył mnie gość po prostu swoim uporem ;-;. Doceniam oczywiście ostrożność i fakt, że nie powiedział od razu: "no spoko, jasne, jesteście z wrogiego kraju, ale możecie sobie dowodzić moim wojskiem i tu szpiegować, żaden problem"... Ale sam ten obraz zrzędliwego sknery, który nie wie, kiedy przerwać dyskusję, działał mi na nerwy. Bardziej niż chciwość denerwował jego brak wyczucia i za duże ego.

I na koniec... wydaje mi się, że uśmiercenie go było najsensowniejszym rozwiązaniem. Oczywiście nie w pełni realistycznym, bo zbyt wygodnym dla głównych bohaterów, ale mimo to dobrym. Szczególnie podoba mi się to, jak Flanagan lekko podbudował mu wizerunek na samym końcu, pokazując jego bardziej wojowniczą stronę. Mógłby po prostu napisać, że Ragnak umarł i nie drążyć tematu, ale wersja z szałem bojowym i odejściem z tego świata jako bohater znacznie bardziej mi pasuje.
Także na sam koniec wrażenie pozostało względnie dobre, ale na początku czwartego tomu miałam go dość.