[Bohater] Orman

Baron Arald

Na początku wydawał mi się nudny i nieprzyjemny, ale później, kiedy wyszedł z choroby, a nawet troszkę wcześniej, kiedy rozmawiał z Willem po raz ostatni przed zapadnięciem w śpiączkę, ta nuda się zredukowała, a kiedy się żegnali nawet przestał być aż taki nieprzyjemny. Ogólnie średnio interesująca postać, ale widać, że troszczył się o bezpieczeństwo ludzi, którzy mu podlegali, i których chronił.

Merron

Lubię go, gdyż docenił, że Will uratował jego zamek i stał się dobrym panem Macindaw.

Raqasha

Na początku Orman wydawał mi się taki mhroczny i niemiły, ale z biegiem książki okazał się 'tym dobrym' osobnikiem.

Simsia · Gość

Zgadzam się z Glicią, uważam tak samo. Podejrzenie o zatrucie Syrona "powędrowało" od razu na Ormana, a nie Kerena.

G.

Kurierka Alyss

Najpierw go nie lubiłam, bo był taki nie miły, ale późniejgo polubiłam Very Happy

-Assire-

Ja się zgadzam z postami przedmówców z początku

Rexus Maximus

marogo

Ja myślałem, że to Keren jest dobry, a Orman zły. Orman miał książki o czarnej magii i dlatego myślałem, że jest zły.

G.

julia0606 · Wysłany: Śro 21:18, 23 Mar 2011 Temat postu:

On to nawet fajnym bohaterem był chociaż na początku go nie lubiłam.

Alyss6 · Wysłany: Sob 11:40, 26 Mar 2011 Temat postu:

Fajny. Lubię go. Teraz jeszcze muszę znaleźć Ormana...

Fonn · Wysłany: Nie 18:23, 27 Mar 2011 Temat postu:

A mi on się nawet podobał, tyle że był troszkę nie miły Wink

A poza tym wydaje mi się, że byłby dobrym skrybą.

Marta · Wysłany: Nie 20:11, 27 Mar 2011 Temat postu:

Ja Ormana bardzo lubię, nawet na początku jak był niemiły i zarozumiały to dodawał książce ciekawych momentów. No i spodobało mi się, gdy podarował Willowi mandolę. Smile

Halt2704

Od początku sądziłem, że jednak Orman studiuje te wszystkie książki po to by wyleczyć ojca. Keren był trochę zbyt miły. Wink

Ewelka5574

Na początku wydawał mi się trochę nieudolny, ale potem zaczęłam nabierać podejrzeń do Kerena. Poza tym Orman zaimponował mi tym, że rozgryzł Willa {jak już wcześniej wspomniała alyss} Very Happy

Shadow Rider

Mnie od początku księgi 5 wydawało się że on raczej nie może być tym czarnoksiężnikiem. On był tylko zaczytanym, zrzędliwym dziedzicem zamku. Mnie jest on właściwie obojętny.

Ola

Na samym początku myślałam, że to właśnie Keren jet ten dobry, a Orman to ten zły.
Jednak później się okazało, że nie miałam racji i było na odwrót.

Tak czasem bywa, że podejrzewamy kogoś o coś czego wcale nie zrobił Wink

kiki999zwiadowcy

Na początku miałam do niego mieszane uczucia...milczący i ponury...
Ale po otruciu go polubiłam.
Okazało się że on próbował uchronić się przed swoim kuzynem, a nie jest czarnoksiężnikiem.
I jeszcze to jak rozgryzł Willa:D

kiki999zwiadowcy

Na początku miałam mieszane uczucia co do niego.
Za to jego kuzyn był za miły.
Od zatrucia polubiłam go.
Podobało mi się jak rozgryzł Willa i w 6 tomie jak podarował Willowi mandolę

Horace14

Dobry wódz. Na początku go nie lubiłem, ale gdy dowiedziałem się że to Keren otruł Syrona odrazu go polubiłem.

ivo365

Od razu go polubiłam.Był taki tajemniczy,mroczny.A Keren mi trochę śmierdział.

Alia11

Był oczytany, mądry. Jego ojciec umarł ale mógłby trochę wrzucić na luz, bo jakis taki ciągle spięty był.

kokosmx

Na początku uważałem go za postać wredną i taką bezbarwną. Dopiero po ucieczce do lasu zmieniłem zdanie i go polubiłem.

BraveArcher

Tak jak większość osób na początku go nie lubiłem. Z biegiem wydarzeń bardzo przypadł mi do gustu jego charakter. Smile

LadyPauline26

Nie mogę jednoznacznie powiedzieć, że polubiłam Ormana, bo mimo wszystko nie pojawiał się na tyle często w swojej pozytywnej odsłonie, żeby wywołać w czytelniku więcej emocji, ale przyznaję, że przypadł mi do gustu. Przede wszystkim dlatego, że wyróżnia się mocno swoim charakterem na tle innych pozytywnych bohaterów serii. Wiele postaci zachowuje się niemiło w ramach żartów przez cały czas, a tym razem mamy przykład kogoś, kto jest po prostu nieuprzejmy z natury. Dziwny to powód, żeby postać zaplusowała w moim rankingu, ale dla mnie to fajne urozmaicenie. Poza tym dobrze się czytało sceny z nim związane - na przykład wspomniane przez większość moich przedmówców odkrycie przebrania Willa tak banalną i jednocześnie tak skuteczną sztuczką. A podarowanie mandoli było bardzo miłym gestem - co jeszcze dodatkowo udowadnia, jak pozytywnie się zmienił pod wpływem całego tego dramatu.

Nie potrafię natomiast powiedzieć, jakie wrażenie wywołał na mnie, kiedy pierwszy raz o nim siedem lat temu przeczytałam. Nie pamiętam nawet, czy uważałam go z początku za złego, czy przejrzałam Flanagana, zanim sam zdradził prawdę. Gdybym miała zgadywać - pewnie nie domyśliłam się, o co chodzi, chociaż niewykluczone, że podeszłam do tego na zasadzie: "dobrze, zobaczmy, jak to się rozwinie, bo jest za wcześnie na jednoznaczną ocenę" i po prostu czekałam na wyjaśnienia, zostawiając swoją opinię na potem.