Podwórkowe głupoty

mudancicha

Hehe... Fajnie brzmi Very Happy

Wyrwij

No i takie jest! A podstawą są dobrze zgrane grupy! Na wakacjach planujemy zrobić coś takiego, tylko że szkółkowe!

Nimrodel

Mudancicha - w "Strzałki" to ja grałam z bratem, jak byłam bardzo mała. ^^ Wiem, że on tego nie lubił, bo musiał się schylać i potem go krzyże bolały, ale ja się zawsze upierałam na "Strzałki". xD

mudancicha

O, nawet nie wiedziałam, że to się tak nazywa ^^ A dlaczego mnie tak zaznaczyłaś?

-Will-

Nimrodel

Horace

Chodzę do bazy -Will'a- więc większośc już napisane

. gram też w piłkę nożną i ręczną . Bawię się w podchody najczęściej na działce z Willem i kuzynami

Kemadus

Jak byłem mały to z kolegami uczyliśmy się jeździć na rowerze bez trzymania kierownicy rękami. Moja kolej przyszła. Rozpędziłem się, i nagle zderzyłem się z jakimś dziadkiem na rowerze.
Tak to graliśmy w berka, zbijaka, chowanego. I to chyba wszystko.

Blaze

Jak byłam młodsza , to często bawiłam się z kolegami w policjantów i złodziei . Złodzieje uciekają , policjanci gonią no i takie trochę nudne no i w podchody .

Bartolomeo

Ja obok domu mam skatepark, więc się z kumplami pojedynkujemy na różne triki. A i kiedyś się bawiłem w coś takiego- kto wejdzie wyżej na drzewo

mudancicha

U nas też tak było. Ale jacyś idioci ścięli gałęzie na samym dole.

Karen

U nas hitem były podchody Very Happy

Uwielbiałam biegać ze znajomymi z podstawówki (jeszcze wtedy) po polach, osiedlach i między blokami, szukając małych strzałek... A co do głupich historii, raz trafiliśmy przypadkiem na drugą grupę... Oni też się bawili xD Zdziwiło nas trochę, że nagle widzimy strzałki innego koloru, ale wytłumaczyliśmy sobie, że zabrakło im tamtej kredy, a że całkiem nieźli byliśmy w te klocki, to parę minut później wyciągnęliśmy z kryjówki... obce dzieciaki Razz

Ale miały miny, mówię Wam, bezcenne xD

Mango

Jak byłam mała to oczywiście podchody, a i państwa miasta. Ale im byłam starsza tym zaczynałam "odlatywać" Razz

Już tłumaczę. Mieszkam na Krzykach i tam są pola i tam bawiłam się w wojny. Robiłam to co brat:P Byłam uważana za chłopczycę, bazy i bitwy. Nawet coś a'la zwiadowcy. No i oczywiście domki na drzewach. Z bratem nie raz uciekaliśmy na nie i tam beztrosko spędzaliśmy południe:)

emilka

Ja tam nadal się spotykam z koleżanką na podwórku. "Kultowy" jest już niemal stół pimpongowy na podwórku. Pokolenia z mojej szkoły spotykają się na mecze, już od czasów mojej siostry. Jak nie gramy (lub nie toczymy się ze śmiechu) to jemy lody śmietankowe, łazimy po drzewach (zazwyczaj spadamy z hukiem i piskiem a wtedy babcia z jamnikiem wyzywa nas od niszczycieli drzew chociarz to my jesteśmy bardziej obolałe niż one). Jednym słowem dajemy upust głupocie i obym mogła tak do pólżnej starości.

Zdaje mi się, że jest stół ping-pongowy,

El.

Mango

No pewnie, takie błogie spędzanie czasu. Tyle,że ja nie mam upodobania, jak już wejdę na drzewa, to z nich spadać. Właśnie wolę wejść jak najwyżej i wiem, że będę sama i wtedy podziwiam przyrodę, a jak zatęsknię za ludźmi to staram się szybko, lecz bez kontuzji, znaleźć się na dole. Ale ostatnio często chodzę do lasku, gdzie po kilku minutach jest się na polanie i tak jest mnóstwo desek, z koleżanką zbudowałyśmy z nich wielki podest i tam chodzimy i spędzamy czas gapiąc się na przelatujące chmury, a w zimie standard budujemy igloo i bałwana....

Jenny

Nigdy nie łaziłam po drzewach i mi teraz tego trochę szkoda Very Happy

.

Pamiętam wakacje kilka lat temu...
Przyjaciółka przyjechała do mnie na tydzień i w tym samym czasie do wujka obok przyjechał kuzyn młodszy o 4 lata. No więc postanowiliśmy w trójkę pobawić się w chowanego. Zaczęliśmy ok. 11, a skończyliśmy o 21 z krótką przerwą na obiad. I tak przez kilka dni.
Pamiętam, że miałam wtedy rpzłożony namiot blisko zaklepywanki, ale sama bałam się tam schować, bo był tam pająk. No więc postanowiłam się schować za jedną ze ścianek. W ten sposób miałam idealny widok na zaklepywankę i dobrą kryjówkę na góra 2 odliczania. Tyle, że... Kuzyn nie wpadł na to, że mogę się schować w tym samym miejscu kilka razy i w ten sposób miałam kryjówkę nie na 2 kolejki, a na 12 Very Happy

.

Na przerwach w podstawówce to oczywiście guma, klasy i te "figury". Jak nam się przypomni to nawet teraz gramy w to ostatnie Very Happy

.

A znacie princy polo?
Staje się kółku, wyciąga się prawą nogę (tak by się stykała palcami z innymi graczami), krzyczy: prin-cy-po-lo! i odskakuje. Kto najdalej odskoczy zaczyna grę. Cel gry to wyeliminować przeciwników poprzez nadepnięcie go na nogę. Jest tylko jeden mały haczyk. Nie można się ruszyć, póki nie ruszy się osoba wykonująca ruch. No i ma się tylko jeden krok/skok.
Wiem, że to dzikie, ale w praktyce jest o wiele łatwiejsze do zrozumienia. Ktoś może grał?

Mihex

Ja grałem tylko bez tego wykrzyknięcia Razz

Tyle, że u mnie to stało się modne już pod koniec podstawówki i nogi bolały trochę, bo już starsi byliśmy i jak tacy po 50+ kilo po nogach deptali, to zabawnie było xD

Jenny

Dawidekss

My graliśmy ale u nas to była 'coca cola' Very Happy

W chowanego to chyba zawsze się bawiliśmy jak byliśmy mali. A pamiętam były takie tłuki tam czasem z tych szukających, że wystarczyło za płotem (tak, za takim ze sztachetkami i niczym więcej) się schować xD Potem jak ktoś poszedł szukać w drugą stronę to myk przez płot, 'Raz dwa trzy za siebie!' i luz na parę minut Razz

Jenny

Ojej, aż się zaśmiałam, kiedy sobie przypomniałam inną sytuację w chowanym.

To było w te same wakacje co akcja z namiotem, tyle, że następnego dnia. Musiałam sobie znaleźć jakąś dobrą kryjówkę. No i znalazłam. Za małym płotkiem, tym razem daleko od zaklepywanki. Za małym płotkiem, ale żeby przedstawić tamtą sytuację potrzeba mapki.
[link widoczny dla zalogowanych]
Kidy kuzyn szedł zieloną ścieszką w kierunku płotka (brązowa ramka) ja się nieco przemieszczałam w kierunku krzaczków pod płotkiem. Jak on się cofał do krzaczków, ja wracałam na stare miejsce. On oczywiście wiedział, że ja tam byłam, ale potrzebował dowodu. Więc bawiliśmy się tak w kotka i myszkę. No w pewnym momencie postanowiłam puścić się biegiem do zaklepywanki, mimo że miałam dalej od kuzyna. No ale zaryzykowałam, w końcu już od kilku kolejek tak robiłam. Tyle, że za żadnym razem nie zauważyłam dziury w ziemi, którą wykopała babcia na krzaczki. I bum! Wprost w tą dziurę!

ania

Ja jak byłam mała to razem z innymi podwórkowymi dzieciakami bawiliśmy sie w Osade. Najpierw było się wieśniakiem i wykonywało wszystkie najgorsze prace. Starsi budowali bazę na drzewie. Aby zostać mieszczaninem trzeba było przejść przez bolesny proces. Wskakiwało się w takie ogromne gacie dziadka naszego kolegi. Do tego była podczepiona lina. Lina była przewieszona przez gałąź wszyscy jednoczesnie rzucali sie na sznur i ciągnęli, a przyszły mieszczan unosił się ciągnięty w górę na gaciach. Można było dostać również najfajniejszą rangę czyli np. rycerz, albo zwiadowca. Ja właśnie byłam tym drugim i bardzo mi się to podobało, chociaż wtedy nie przeczytałam jeszcze tej serii.Odganialiśmy od naszej bazy inne dzieciaki. Uczyłam się strzelać z pistoletu na kulki, a nie z łuku. Pamiętam, jak byłam dumna, gdy honorowali mnie na Zwiadowcę, ponieważ mój brat był zaskoczony że podeszłam i strzeliłam do niego totalnie nie zauważona. Tak oto zdałam szkolenie. MOgłabym jeszcze długo opowiadać, ale to trudno czasem zrozumieć. I pomyśleć jaką miałam wtedy wyobraźnię!!!

Rexus Maximus

U mnie kiedyś na podwórku zebrała się nasza paczka, około 6 osób, z deskami, sztachetami, patykami, kijami, taśmą klejącą, taczką ziemi i tekturą. Zbudowaliśmy takie ogrodzenie w takim zagajniku, zrobiliśmy drewniane miecze i tekturowe zbroje. I mieliśmy mini-fortecę.

Mihex

Ja z kolegami często też na głupie pomysły wpadaliśmy, raz rzucaliśmy takimi małymi jabłuszkami przez ulice, było fajnie dopóki nie trafiłem w samochód, wszyscy od razu zwialiśmy.
Albo często rzucaliśmy kamieniami, a w zimę śnieżkami, w blok i kto wyżej. Często przez to ochrzan dostawaliśmy od dorosłych. Razz

Grywaliśmy w "kratki" na piaszczystym polu. To co prawda nie mi i kolegą się trafiło, ale starszym znajomym, że kilka razy szybę wybili i to cięgle jednej osobie. xD Ale u nas to kolega raz takie małe dziecko trafił, że aż z ławki spadło.
Graliśmy w palanta na boisku, teraz nie możemy, bo nam ławki inaczej poustawiali.
A co do gry w palanta to przypomniało mi się kilka gier, które zapadły mi specjalnie w pamięć.
1) Kolega, który miał kij i piłkę jako jeden z niewielu właśnie odkładał je na balkon, a że dziura przez którą to zazwyczaj robił była czymś zasłonięta, to odbił lekko piłkę na balkon, ale to starczyło aby wybiła szybę. Więc wyszło na to, że sam sobie wybił szybę na balkonie.
2) Graliśmy w wakacje po 23, a że lampy na osiedlu nie działały wtedy jeszcze (działają od tego roku) to było zupełnie ciemno, ale nie kończyliśmy. Nie ważne, że upadaliśmy, potykaliśmy się o lampy, czy też w krzaki wpadaliśmy. Skończyliśmy dopiero jak piłka trafiła w okno, całe szczęście szyba nie stłukła się.

Jenny

Całkiem niedawno, chyba w wakacje '09, siedziałam z koleżankami przy obwodnicy. Tzn... Nad, bo ulica jest "z ziemi". No i zaczęłyśmy z góry kamieniami na ulicę rzucać. Skończyłyśmy, gdy przez przypadek trafiłam w jakieś auto... Dość mocno... Very Happy

.
Albo na wakacjach... Co z tego, że miałam wtedy z 8 lat... Było nas ok 15 (od 5-15 lat) i wszyscy siedzieliśmy na malutkim placu zabaw w naszym ośrodku wypoczynkowym. Siedzieliśmy na tym placu do wpół do dwunastej i graliśmy piłką plażową, nie wspominając o tym, ile razy nam ta piłka wypadła poza ośrodek czy, ba!, do ośrodka obok. A żaden dorosły nie wiedział co my robimy, bo wszyscy byli w domkach, a z domu nijak obserwować ten plac.
Albo też na wakacjach, też w tym ośrodku,też do późna bawiliśmy się w chowanego. Jak przyjechałam pierwszy raz (6 lat) to za którymś razem po skończonej kolejce powiedziałam do jednej dziewczyny, że ją widziałam jak biegła (ja nie szukałam). O Boże! Jakże się wtedy jej przyjaciółka na mnie wydarła! Z płaczem uciekłam do rodziców i w ogóle nie chciałam wychodzić Very Happy

.

Mihex

Ja pamiętam jeszcze jedną z podwórkowych wojen Razz

Rzucaliśmy się takimi owocami (my na to jabłuszka mówiliśmy) co na krzakach rosły i kamieniami z kolegami z podwórka obok (osiedle jest podzielone na kilka podwórek, po 3 bloki). Gdy szliśmy podpisać rozejm, stoimy na terenie tamtych i gadamy, jeden z nich bawił się kamieniem, gdy już kończymy gadać tamten rzucił kamieniem w drzewo, a ten rykoszetem koledze w głowę. Głowa rozwalona, on krwawi, biegnie do domu. W szkole go potem 3 dni nie było, szwy mu zakładali Razz