Królowie Clonmelu - ulubione momenty

Halt O'Carrick

SaraSzukalska9:
"Czy też żeby ująć to prościej: oni spodziewają się, że ja będę spodziewał się ich z strony postępowania takiego a takiego, toteż postąpią dokładnie odwrotnie, gdyż nie będą myśleć, że przyjdzie mi to do głowy; ale jako że, mógłbym uważać, iż wiem, jaki jest ich tok myślenia, postąpią jednak na sposób numer jeden, ponieważ spodziewają się, że ja się tego nie spodziewam"-to było prze Very Happy

MrKondziu

Wyrwij i Blaze na początku najlepsze. Very Happy

Mały fragmencik dla przypomnienia: "Moim zdaniem Wyrwij właśnie wyraził Blaze'owi współczucie, że musi dźwigać na grzbiecie taką kościstą tykę - stwierdził Will. Gilan już otworzył usta, szykując się do wygłoszenia ciętej riposty, lecz nagle Wyrwij energicznie pokiwał łbem. Oba konie popatrzyły na Gilana."

Główny Zwiadowca

Zlot zwiadowców był najlepszy!Niezłe było też spotkanie Halta z Ferrisem.

Irindia

pagas dominika

mi się podoba jak Halt każe Horacemu rozjuszyć byka
to jest najśmieszniejszy fragment

Irindia

Pagas Dominika, czy możesz powiedzieć dokładniej o jaki fragment ci chodzi, bo jakoś tego nie kojarzę, a jak ci się nie chce tłumaczyć, to chociaż proszę o miejsce gdzie to jest w książce.

Halt1998 · Wysłany: Pią 14:42, 29 Mar 2013 Temat postu:

spotkanie Halta z Ferrisem

Ksssa

Krewetka

Wielbię fragment ,,sądu opatrzności" ( czy jakoś tam). Will świetnie się spisał. Horace - na oślep ale wciąż nie zwyciężony. Jak dobrze, że ci czerono-płaszczowi zabici. Świetny jest także, gdy Halt spotyka się z bratem

BraveArcher

Ogólnie cała książka mi się podobała i ciężko wybrać najlepsze momenty .
Wybierając kilka to na pewno są to :
- spotkanie Halta z bratem ( ,, Witaj Braciszku '' - słowa wypowiadane przez Halta)
- Utworzenie grupy do zadań specjalnych
- no i ogólnie całe to zwalczanie Tennysona Smile

ZewKrwi

Moja ulubiona część! Najlepsze jak Horace przerabiał Halta na Ferrisa i jak Halt nie chciał się ogolić - aż dwa razy powtórzył prawie to samo zdanie

"-Naprawdę zamierzasz mnie ogolić? - upewnił się Halt. Po raz pierwszy od bardzo wielu lat odniósł wrażenie, że traci kontrolę nad rozwojem wydarzeń."

"Halta dręczyła pewna myśl:
- Zamierzasz mnie ogolić? - powtórzył."

Fajna też była euforia Horace'a gdy Halt potwierdził że przycina włosy nożem :>

A i jeszcze to jak Halt rozmawiał z Ferrisem, który bądź co bądź był królem. Zawsze zastanawiało mnie co by sobie Duncan pomyślał gdyby był świadkiem tej całej sceny Razz

"- Istnieją dwie możliwości, braciszku. Albo rozetnę więzy, albo poderżnę ci gardło. Wybór należy do ciebie."

Ogólnie cała część była super <3

Elissaner

Halt to moja ulubiona postać. On po prostu rządzi! Rozwaliły mnie jego dialogi z bratem

LadyPauline26

Żeby nie przesadzić i nie opisać połowy wątków z książki, postanowiłam, że ograniczę się do pierwszych pięciu scen, jakie przyjdą mi do głowy. Może sześciu. Wiele z nich to momenty, które już użytkownicy przede mną podali jako ulubione, ale jest też kilka takich, których chyba nie wspomniano. Więc!

1. Zlot. Jestem zachwycona tym, że Flanagan wreszcie pokazał nam, jak wyglądają wzajemne relacje ludzi w Korpusie. Zawsze żałowałam, że cała impreza nie doszła do skutku w pierwszym tomie, a potem nigdy do niej nie wracano. Poza tym czytanie o Gilanie to zawsze czysta przyjemność :3. A niektóre momenty były niesamowicie wzruszające.
2. Zasadzka na Halta. Mam na myśli tę noc, kiedy sam z Abelardem utknął na skarpie, z której droga prowadziła albo w dół w ręce wroga, albo w górę do urwiska. Co ciekawe Halt nie wybrał metody Gilana, żeby skakać, bo tak będzie schludniej Very Happy

. Podobała mi się ta część książki, bo jeśli to przemyśleć dokładniej, to niewiele jest innych okazji w całej serii, żeby pooglądać Halta zupełnie samego w czasie jakiejś akcji.
3. Bitwa o Craikennis. Po prostu. Ciekawa walka i pomysł na współpracę a potem rozdmuchiwanie legendy o walecznym Rycerzu Wschodzącego Słońca, który z daleka patrzy na pole walki z miną osoby, której podetknięto pod nos zdechłą rybę :3.

4. Golenie Halta herbatą i wcieranie mu w twarz sadzy. Chyba nie muszę wyjaśniać, dlaczego to było wspaniałe. I w ogóle inicjatywa Horacego w tamtym momencie jest bardzo fajnym przykładem na to, jak zmienił się ten bohater od czasu "Ruin...".
5. Pojedynki Horacego - pewnie dlatego, że nie wszystko szło tak pięknie i idealnie, a potem właściwie walił na oślep, próbując instynktownie zgadywać, skąd padnie cios. Co prawda ran chyba nie zyskał, ale cieszy mnie, że prawie przegrał, bo gdyby mimo wszystko pokonał tamtego wielkiego typa, nie starczyłoby mi miłości do Horacego, żeby przeboleć tę idealizację Very Happy

.
6. I wreszcie śmierć króla, o które kompletnie zapomniałam po poprzednim czytaniu i była dla mnie ogromnym zaskoczeniem, a przy okazji bardzo ciekawy zwrotem akcji. A że Seana polubiłam, to wierzę, że lepiej się sprawdzi w nowej roli.

Mogłabym jeszcze podać parę scenek, np. oddać sprawiedliwość Willowi, którego mocno obsmarowałam w recenzji i opowiedzieć o jego pomysłowym zakradaniu się do obozu wroga po informacje, ale miało być 6 momentów, więc jest 6. Plus ten przemycony teraz siódmy

.