Bitwa o Skandię - ulubione momenty

dragon7132

Wasze ulubione fragmenty z 4 części "Zwiadowców" Razz

To może ja zacznę Very Happy

:

[...]Towarzysz Halta potrzebował chwili lub dwóch, by przetrawić informację. Następnie Halt dojrzał, że ramiona młodzieńca uniosły się, bo chłopak wziął wdech. Zwiadowca dobrze wiedział, że stanowi to nieomylną zapowiedź kolejnego pytania. Zamknął oczy, wspominając dobre czasy, odległe jak dawne wieki, gdy przemierzał świat samotnie i nie musiał wciąż wszystkiego wyjaśniać.
W skrytości ducha musiał przyznać, że obecny stan rzeczy chyba bardziej mu odpowiada. Jednak czekając na owo kolejne pytanie, musiał zapewne wydać z siebie jakiś niekontrolowany, poirytowany pomruk, bowiem, ku jego zdumieniu, Horace zacisnął usta, a na obliczu młodzieńca pojawił się wyraz determinacji. No tak, chłopak wyczuł zniecierpliwienie i postanowił, że oszczędzi Haltowi kolejnej serii pytań. Przynajmniej do czasu.
W rezultacie Halt zaczął zachodzić w głowę, czegóż to takiego Horace chciał się bezzwłocznie dowiedzieć. Coś przecież pozostało niedopowiedziane i wciąż wisiało w powietrzu. Niedopowiedzenie zakłócało rześką harmonię pięknego poranka. Próbował zignorować to uczucie, ale bez powodzenia. Akurat teraz jednak Horace potrafił zdusić w sobie niepohamowaną zazwyczaj potrzebę zasięgania języka u swego towarzysza.
Halt odczekał minutę, jednak nie doszedł o żaden odgłos, prócz stukotu końskich kopyt i skrzypienia skórzanej uprzęży. W końcu nie wytrzymał:
- No, co?
Wypowiedział pytanie głośniej i gwałtowniej, niż zamierzał; krótka kwestia rozbrzmiała niczym wybuch niezrozumiałego gniewu. Wrzasnął o wiele za głośno, bo gniadosz Horace'a spłoszył się i cofnął zalękniony o kilka kroków.
Korace rzucił starszemu mężczyźnie spojrzenie pełne wyrzutu, uspokoił wierzchowca i znów zrównał się z Haltem.
- Co z czym? - spytał, a wówczas niższy od niego towarzysz podróży westchnął ciężko.
- O to właśnie pytam - rzekł z irytacją w głosie. - Co takiego?
Horace popatrzył na niego jak na kogoś, kto ze szczętem postradał zmysły. Osiągnął tyle, że Halt rozzłościł się jeszcze bardziej.
- Co jakiego? - zdumiał się Horace, nic już nie pojmując.
- Przestań mnie przedrzeźniać! - wrzasnął Halt. - Przestań powtarzać za mną! Pytałem: "co?", więc powiedz mi co. Zrozumiałeś?
Horace rozważał w myśli pytanie przez chwilę lub dwie, po czym odparł rzeczowo:
- Nie.
Halt wział głęboki wdech, przy czym jego brwi utworzyły krzaczastą literę V, a oczy zaczęły ciskać gniewne iskry. Nim wszakże się odezwał, Horace uprzedził go:
- To znaczy , co za "co"? - a następnie by wyrazić się jaśniej, sprecyzował: - To znaczy dlaczego "co"?
Nadludzkim wysiłkiem, odzyskując panowanie nad sobą, acz bynajmniej nie kryjąc przy tym własnej irytacji, Halt wycedził:
- Chciałeś zadać mi pytanie.
Horace uniósł brwi.
- Tak?
Halt skinął głową.
- Owszem. Widać to było po tobie.
- Rozumiem - odrzekł Horace. - A jakie pytanie?
Halta zamurowało i to na dłuższą chwilę. Otworzył usta, zamknął je - otwarł znowu, nim zdołał coś wykrztusić:
- Właśnie o to cię pytałem - warknął. - Spytałem: "co?", bo chciałem wiedzieć, o co chcesz mnie zapytać.
- Nie chciałem cie pytać o żadne "co" - obruszył się Horace, a Halt rzucił mu podejrzliwe spojrzenie. Przyszło mu do głowy, że młodzieniec kpi sobie z niego w żywe oczy i w duchu śmieje się zeń do rozpuku. Jeśliby tak rzeczy się miały, Halt wolałby nie znajdować się w skórze Horace'a. Jednak, spoglądając na szczere oblicze chłopaka oraz wpijając wzrok w niewinne błękitne oczy, uznał, że zbytnio folguje swej wrodzonej podejrzliwości.
- A więc, jeśli wolno mi raz jeszcze użyć tego słowa, o co chciałeś mnie zapytać?
Horace zaczerpnął tchu, ale zawahał się.
- Zapomniałem - wyznał. - A o czm rozmawialiśmy?
- Nieważne - rzucił Halt [...]
[...] tym razem nim [Horace] zdążył zapomnieć lub choćby ugryźć się w język, zawołał:
- A ile jest tych przełęczy?
Zwiadowca gwałtownym ruchem odwrócił się w siodle, by zgromić o spojrzeniem.
- Co? - wrzasnął. [...]

Ten fragment mnie po prostu rozwalił xD

Adirael

Uwiązali konie na drugim zboczu góry, po czym zaczęli skradac się w dół, ku dolinie. Gdy uszli kilkaset metrów, Halt odwrócił się do Skandianina.
- Czy w tych górach są niedźwiedzie?
Tamten skinął głową.
- Oczywiście. Tylko, że o tej porze roku jeszcze śpią. Dlaczego pytasz?
Halt westchnął przeciągle,
- Ach, nic takiego. Miałem nadzieję, że kiedy Temudżeini usłyszą, jak hałasujesz, wezmą cię za niedźwiedzia.
Erak uśmiechnął się zimno i przeszył rozmówcę morderczym spojrzeniem.
- Jakież zabawne - prychnął. - Chętnie rozłupałbym ci łeb toporem.

Ostatnie zdanie mnie rozwaliło. Hahahahhaa

Orin

Mnie rozwaliły oba

Elladan

Mnie tak samo jak Orina, rozwaliły oba, są świetne.

Adirael

[...] - Kiedy ci powiem, padnij - rozkazał Horace.
- Dobrze! - odparł ponuro Will. - Kto wie, może padnę nawet wcześniej, niż ty mi rozkażesz.
Horace uśmiechnął się mimo woli. Potem, gdy zmusił następnych dwóch napastników, by się cofnęli, zawołał:
-Teraz! [...]

Jak widac Will też ma poczucie humoru

Mielcarz

Mi podoba się fragment jak Will mówi:
"Najpierw zobaczyć, potem spać, potem działać"

To było śmieszne!

Mastero

No i znowu popieram wszystkich Smile

nie umiem się zdecydować

Mielcarz

Po prostu wszystko było świetne!

Jenny

Wszystkie są cudne Wink

! A chyba najbardziej pierwszy fragment Very Happy

. Jak to czytałam w książce, to śmiałam się na głos Very Happy

Michu96

poprostu książka jest (w całej swej okazałości) genialna!!!

Manwe

"A wtedy usłyszał dźwięk z przeszłości, dźwięk dziwnie znajomy i przywodzący mu na myśl długie godziny spędzone w lasach otaczających zamek Redmont.
Z tyłu zanim coś brzękło i zaświszczało gdy ciężki grot przeszył powietrze z niewiarygodną prędkością i siłą. [...]"
Halt powraca:)

Warwick

Dla mnie najlepsza część. Ale najlepszy fragment w niej to gdy Will uczył strzelać z łuku skandiańskich niewolników, i później walka z Temudżeinami.

Wyrwij

No cóż, moim ulubionym fragmentem jest .... hm, chyba nie mam ulubionego fragmentu. Cała książka jest super.

Danielo363 · Wysłany: Czw 10:47, 11 Mar 2010 Temat postu:

Caluteńka książka jest super Smile

Nahya · Wysłany: Czw 20:05, 11 Mar 2010 Temat postu:

Bitwa!!! Rewelacyjna! Wprost niesamowita! Czytałam ją z zapartym tchem! Może dlatego że uwielbiam sceny batalistyczne w książkach fantasy ; )

Husar · Wysłany: Czw 21:56, 11 Mar 2010 Temat postu:

Taaak, bitwa to był najlepszy fragment. Podobało mi się to, gdy Ragnak wprowadził się w "święty trans bojowego szału"

Wyrwij · Wysłany: Pią 18:09, 12 Mar 2010 Temat postu:

Oj, tak Ragnak wpadający w szał bitewny rozgrzmocił ze 20 przeciwników, jednak mi się strasznie podobała scena spotkania Halta z Willem i powrót do Araluenu.

Abelard · Wysłany: Wto 20:34, 30 Mar 2010 Temat postu:

A moje to:
Ten, który napisał Manwe-:

"A wtedy usłyszał dźwięk z przeszłości, dźwięk dziwnie znajomy i przywodzący mu na myśl długie godziny spędzone w lasach otaczających zamek Redmont.
Z tyłu zanim coś brzękło i zaświszczało gdy ciężki grot przeszył powietrze z niewiarygodną prędkością i siłą."
Myślałam ,że się popłaczę.To było bardziej wzruszające niż końcówka w ,,Płonącym..."

I oczywiście ten pierwszy Smile

Śmiałam się jak głupia kiedy to czytałam Wink

I pierwszy, i drugi raz Smile

Fajny jest jeszcze pobyt w chatce, jak zdjął cięciwę i ogólnie cała kuracja Willa.
Ten z Erakiem i niedźwiedziem też jest dobry Smile

Bitwa za to była fantastyczna.

Goszja · Wysłany: Wto 20:59, 30 Mar 2010 Temat postu:

Mnie rozwaliła rozmowa na temat "co" Very Happy

Miguel · Wysłany: Śro 10:49, 31 Mar 2010 Temat postu:

a mi się podoba jak Erak mówi o rozwalani łbów

oskar7654 · Wysłany: Śro 21:24, 31 Mar 2010 Temat postu:

Tak IV cz.(dotychczas) była najlepsza.Ale czuje że IV będzie lepsza.

Islanzadi

Wszystkie są świetne, ale pierwszy najlepszy.

Rasti

O tak, cytat umieszczony przez Manwe był na prawdę taki... tkliwy Wink

Coś takie co potrafiło poruszyć czytelnika - a przecież to raptem kilka słów.

No i opis walki - był świetny, co by tutaj się za wiele nie rozpisywać. Rozmowy Halta z Erakiem także były niczego sobie ^^

Elladan

Taaak. Ten, który umieścił Manwe był taki... wzruszający.

Duncan11

"Erak znów ryknął donośnym śmiechem
-Twarz twojego mistrza , Willu , przybrała na morzu zielony odcień jego płaszcza." A , oskar czemu 4 część ma być lepsza od części 4?